Bronchitis (juist) in eigen huis.
Er was eens een man, de man is al heel lang vrijgezellig. Zijn huis is zijn domein. Wij als buren komen er niet over de vloer. Ook de woningbouw niet. "Ik heb nog niet opgeruimd" "Ik moet eerst nog schoonmaken" "Ik heb nu geen schone borden"
Dit was nooit een probleem...tot dat... de buurman een vriendin kreeg. Iedereen was heel blij voor hem, het is leuk als iemand minder alleen is en zich geliefd weet. Ik dacht, fijn gezellig, dan zal hij zijn huiselijkheid wat meer gaan ontwikkelen. Helaas, viavia hoorde ik dat hij haar angstvallig vroeg buiten te wachten tot hij wat spullen bij elkaar gepakt had en daarmee vooral bij zijn vriendin verbleef. Niet lang daarna viel op dat de buurman een hoestje kreeg. Dat zich ontwikkelde tot een blaf. Die bij ons op de bovenverdieping hoorbaar was. Bronchitis had de huisarts gezegd.
Mooi hè?
1 + 1 = 2 Bronchien: Plaatepitheel | Ectoderm | Territorium (schrik) angstconflict. Reactie van de rechtshandige man = pijnloze afbouw vd cellen tijdens het conflict. Pijnlijke terugbouw (ontsteking) bij genezing van het conflict.
Ze leefden nog lang en gelukkig. De bronchitis is weg. Blijkbaar is de situatie zoals ie nu is prima in balans.
Ik heb nog niet durven vragen wat de oplossing was want de buurman is niet bekend met GNM en zo goed kennen we elkaar nu ook weer niet.
Reactie plaatsen
Reacties